یا ابا صالح المهدی ادرکنی

خلاصه حالات چهاردهمین معصوم : دوازدهمین اختر امامت

آن حضرت نزدیك طلوع فجر، روز جمعه ، نیمه ماه شعبان ، سال 254 هجرى قمرى (1) در شهر سامراء به طور مخفى و پنهان از دید عموم ، پا به عرصه وجود نهاد.
نام : م ح م م د (3)صلوات اللّه و سلامه علیه ؛ و عجّل اللّه تعالى فى فرجه الشّریف .(2) .
كنیه : ابوالقاسم ، ابوجعفر و… .
لقب : بیش از نهصد لقب براى حضرتش ذكر كرده اند كه در كتب مختلف موجود مى باشد از آن جمله : مهدى ، حجّت ، منتقِم ، بقیة اللّه الا عظم ، قائم آل محمّد، صاحب الزّمان و… .
پدر: امام حسن عسكرى صلوات اللّه و سلامه علیه .
مادر: به نام هاى نرجس ، ملیكه ، ریحانه ، صیقل و سوسن معروف است .
نقش انگشتر: ((أنَا حُجَّةُ اللّهِ وَ خاصَّتُهُ)).
دربان : چهار نفر به نام هاى عثمان بن سعید، محمّد بن عثمان ، حسین بن روح ، علىّ بن محمّد سمرى ، در غیبت صغرى وكالت و وساطت حضرت را بر عهده داشته اند.
جریان ولادت آن حضرت ، همانند حضرت موسى كلیم علیه السلام در كنار كاخ طاغوت زمان ، مخفى و پنهان از دید جاسوس ها و عموم مردم انجام گرفت .
حضرت داراى دو غیبت بوده است : یكى غیبت صغرى - كه حدود هفتاد و پنج سال به طول انجامید - و دیگرى غیبت كبرى مى باشد - كه تقریبا از سال 330 هجرى قمرى شروع شد.
و از آن زمان به بعد براى حضرت ، وكیل و نائب خاصّ معرّفى و معیّن نشده است ، بلكه مجتهدین جامع الشّرایط - به عنوان وكیل و نائب عامّ - امور جامعه را بر عهده داشته و دارند.
آن حضرت در همین جامعه ، بین افراد رفت و آمد و در مجالس به صورت ناشناس شركت مى نماید؛ و نیز همه را مى بیند و شاهد اعمال همگان خواهد بود.
ولى دیگران هم گرچه او را مى بینند، امّا شخص حضرتش را نمى شناسند كه كدام یك از اشخاص مى باشد.
افراد بسیارى در غیبت كبرى به محضر مباركش شرفیاب شده اند و كسب فیض ‍ كرده اند.
علائم و نشانه هاى متعدّد و گوناگونى جهت ظهور و قیام آن حضرت ، توسّط معصومین علیهم السلام بیان و مطرح شده است ، كه در كتاب هاى مختلف اهل سنّت و شیعه به طور مشروح و مبسوط مذكور مى باشد.
وقتى حضرت در مكّه معظّمه ظهور نماید، 313 نفر از اصحاب و فرماندهان او از اطراف و شهرهاى مختلف در كنار كعبه الهى جمع شوند و در دست هر كدام شمشیرى خواهد بود.
و سپس منادى بین زمین و آسمان گوید: این مهدى موعود است كه ظهور كرده و به شیوه حضرت داوود و سلیمان علیهماالسلام قضاوت خواهد نمود و بیّنه و شاهد، لازم ندارد.
طبق آنچه در روایات آمده است : حكومت آن حضرت بین هفت تا نُه سال به طول خواهد انجامید.(4)
مدّت امامت : حضرت بنابر مشهور بین روایات ، روز جمعه ، نُهم ربیع الاوّل ، سال 260 هجرى قمرى پس از شهادت پدر بزرگوارش ، در سنین پنج سالگى به منصب و مقام عظمى و والاى امامت و خلافت نائل گردید.
و از آن زمان تاكنون حدود 1157 سال مى باشد و در آینده تا هر لحظه كه خداوند متعال اراده نماید، امامت و هدایت جامعه را به عهده خواهد داشت .
مدّت عمر: آن حضرت حدود پنج سال ، هم زمان با پدر بزرگوارش حضرت ابومحمّد، امام حسن عسگرى علیه السلام بوده و پس از آن تا این زمان - كه روى هم 1162 سال باشد - عمر پربركت آن حضرت مى باشد و در آینده تا هر زمان كه خداوند بخواهد، تداوم خواهد یافت .
نماز امام زمان علیه السلام دو ركعت است ، كه در هر ركعت سوره حمد یك مرتبه و چون به جمله ((إیّاك نعبد و ایّاك نستعین )) برسد، صد مرتبه آن را تكرار نماید؛ و بعد از سوره حمد، یك مرتبه سوره توحید خوانده مى شود، همچنین هر یك از ذكر ركوع و سجود را هفت مرتبه بگوید.
و چون سلام نماز را دهد، تسبیح حضرت زهراء علیها السلام را بگوید و در بعضى عبارات آمده است كه بعد از آن ، نیز صد مرتبه صلوات بر محمّد و آل محمّد فرستاده شود.
و بعد از آن ، حوائج مشروعه خود را از خداوند طلب نماید.(5)

1- مطابق با بیست و دوّم مرداد ماه ، سال 247 هجرى شمسى مى باشد.
2- نام و لقب مبارك آن حضرت به عنوان امام ((محمّد، مهدى )) علیه السلام طبق عدد حروف اءبجد كبیر - 92، 59 - مى باشد.
3- طبق احادیث وارده : گفتن نام صریح امام زمان علیه السلام در زمان غیبت حرام و غیرمجاز است ، كه بعضى از آن احادیث ، ضمن چهل حدیث منتخب خواهد آمد.
4- شخصى از امام جعفر صادق علیه السلام سؤ ال نمود كه امام زمان علیه السلام چند سال حكومتش به طول مى انجامد؟ حضرت فرمود: هفت سال ، روزها و شبهایش به اندازه اى طولانى مى گردد كه یك سال آن مساوى است با ده سال از سالهاى دوران شما، پس مجموع حكومت آن حضرت هفتاد سال از سالهاى شما خواهد بود. غیبة طوسى : ص 474، ح 497، إعلام الورى : ج 2، ص 290. و در بعضى روایات آمده كه مدّت حكومت حضرت 309 (سیصد و نُه ) سال خواهد بود. توضیح در اوّلین پاورقى داستان 24 موجود است .
5- ولادت و دیگر حالات حضرت برگرفته شده است از:
اصول كافى : ج 1، تهذیب الا حكام : ج 6، تاریخ اهل البیت علیهم السلام ، مجموعة نفیسة ، اءعیان الشیعه : ج 2، كشف الغمّة : ج 2، ینابیع المودّة ، بحارالا نوار، جمال الاُسبوع ، دعوات راوندى ، إعلام الورى طبرسى : ج 2، دلائل الا مامة و… .

دیوار مسجد کوفه خراب شد و این از نشانه های ظهور است.

همزمان با سالروز ضربت ‌خوردن امیرالمؤمنین علی ابن ابیطالب علیه السلام، یعنی 19 رمضان سال 1434 قمری مقارن با 6 مرداد 1392 شمسی، دیوار مسجد کوفه از سمت باب الحجة ترک برداشت. به گفته شاهدان عینی این اتفاق با صدای مهیب و رعب‌انگیزی همراه بوده است.

بسیاری از سایت‌های عربی از این اتفاق به عنوان یکی از نشانه‌های غیرقطعی ظهور نام می‌برند؛ چرا که در روایتی از امام حسین علیه السلام آمده است:

«عن محمد بن سنان، عن الحسین بن المختار، عن أبی عبد الله علیه السلام قال: إذا هدم حائط مسجد الكوفة مما یلی دار عبد الله بن مسعود، فعند ذلك زوال ملك القوم، وعند زواله خروج القائم علیه السلام»

چون دیوار مسجد کوفه در قسمت خانه عبدالله بن مسعود ویران شود، در آن هنگام حکومت قوم به فرجام می‌رسد و قائم علیه السلام ظهور می‌نماید …

 حکایت نجم اسود

 در کتاب نجم الثاقب روایت است که :

مردی در قریه دقوسا که یکی از قریه های کنار نهر فرات بزرگ است ، ساکن بود . نام آن مرد نجم و لقبش اسود بود و او از اهل خیر و نیکی و صلاح بود . از برای او، زن صالحه ای بود که او را فاطمه می گفتند . او نیز زنی خیر و صالحه بود . این مرد و زن هر دو نابینا گشتند  و مدتی بر این حال صفیقه باقی ماندند . و این در سال 712 بود .

پس در یکی از شبها ، زن دید که دستی بر سر او کشیده شد . و گوینده ای گفت : ((حق تعالی ، کوری تو را زایل گردانیده است و برخیز شوهر خود ابو علی [نجم] را خدمت کن و در خدمت به او کوتاهی مکن .))

زن گفت : (( پس من چشم گشودم و خانه را پر از نور دیدم . دانستم که این حضرت قائم است .))

سفارش نماز صبح و مغرب

مرحوم كلینی و شیخ طوسی و طبرسی از زهری نقل كرده اند كه گفت : بسیار و مدتها در طلب حضرت مهدی (علیه السلام) بودم ، و در این راه اموال فراوانی (در راه خدا) خرج كردم و به هدف نرسیدم ، تا اینكه به خدمت محمد بن عثمان (دومین نایب خاص امام زمان در عصر غیبت صغری كه بسال 305 هجری از دنیا رفت) رسیدم ، و مدتی در خدمت او بودم تا روزی از او التماس كردم كه مرا به خدمت امام زمان (علیه السلام) ببرد، او پاسخ منفی داد، بسیار تضرع كردم ، سرانجام به من لطف كرد و فرمود: فردا اول وقت بیا، وقتی فردای آن روز، اول وقت به خدمت او رفتم ، دیدم همراه جوانی خوش سیما و خوشبو می آید، به من اشاره كرد این است آنكه در طلبش هستی . به خدمت امام زمان (علیه السلام) رفتم و آنچه سوال داشتم مطرح كردم و جواب مرا فرمود، تا به خانه ای رسیدیم و داخل خانه شد و دیگر او را ندیدم . در این ملاقات دوبار به من فرمود: از رحمت خدا دور است كسی كه نماز صبح را به تاخیر بیندازد تا ستاره ها دیده نشود، و نماز مغرب را تاخیر اندازد تا ستاره دیده شوند.
داستان صاحبدلان / محمد محمدی اشتهاردی

دفع بیماری وبا

مرجع تقلید زمان خود مرحوم آیت الله العظمی حاج شیخ عبدالكریم حائری مؤ سس حوزه علمیه قم نقل كرد: مدتی در شهر سامراء نزد مرحوم آیت الله العظمی العظمی میرزای شیرازی (متوفی 1312 قمری) درس می خواندیم ، روزی در وسط درس استاد بزرگ ما آیت الله سید محمد فشاركی (متوفی 1315 قمری) وارد شد، در حالی كه بسیار مضطرب و نگران بود، علت نگرانیش این بود كه بیماری مسری وبا در عراق شیوع یافته بود و بسیاری از مردم را كشته بود، آقای آقا سید محمد فشاركی فرمود: آیا شما مرا مجتهد می دانید؟ گفتیم آری ، فرمود: آیا مرا عادل می دانید؟ گفتیم آری (منظوراو این بود كه پس از تایید، حكمی صادر كند) آنگاه گفت : من به تمام شیعیان سامره از زن و مرد حكم می كنم كه هر یك از آنها یك بار زیارت عاشورا را به نیابت از مادر امام زمان (علیه السلام) بخوانند، و آن مادر بزرگوار را در نزد فرزند بزرگوارش شفیع قرار دهند كه امام زمان (علیه السلام) پیش خدای بزرگ از ما شفاعت نماید تا خداوند شیعیان سامراء را از بیماری وبا حفظ گرداند. مرحوم آیت الله حائری گوید: وقتی كه این حكم از مرحوم آیت الله سید محمد فشاركی صادر شد، چون خطر مرگ در میان بود، همه شیعیان اطاعت نمودند و در نتیجه ، یك نفر شیعه در سامراه تلف نگردید، و خداوند متعال شیعیان را از این بلای عمومی نجات بخشید.
داستان صاحبدلان / محمد محمدی اشتهاردی